تعارض اماره فراش با سایر امارات از دیدگاه فقه مقارن و حقوق موضوعه ایران و مصر

اماره فراش، یکی از قدیمی ترین و پرکاربردترین امارات، جهت اثبات نسب به شمار می رود. این اماره گاهی در تعارض با امارات قضایی هم چون نظر کارشناس شامل نظر قایف یا نظریه پزشکی قانونی و پاره ای اوقات در تعارض با اماره ای هم جنس خود قرار می گیرد و آن در جایی است که زوجه با دو مرد به نحو مشروع مجامعت داشته و ولدی به دنیا آورد که قابل انتساب به هر دو باشد. در پژوهش پیش رو با روش توصیفی تحلیلی درصدد پاسخ گویی به این سوال هستیم که در تعارض مذکور کدام مقدم است؟ حاصل پژوهش اینکه نظر قیافه شناس موجد ظن است که از فقهای تشیع مورد تایید شارع قرار نگرفته و فقهای اهل سنت به جز حنفیه آن را معتبر می دانند. هر دو نظام حقوقی ایران و مصر نیز به تاسی از شریعت مقدس بر نظر قایف وقعی نمی نهند. در مقابل داده های دقیق آزمایشگاهی در آزمایش دی ان ای به جهت علم آور بودن و تفوق علم بر ظن حاصل از اماره فراش، مقدم می گردد. در تعارض اماره فراش زوجیت با فراشی دیگر نیز تقدم فراش دوم برای انتساب طفل با روایات وارده از معصومین که مهمترین دلیل است و اصل تاخر حادث در حقوق ایران و فقه شیعه ترجیح دارد و در حقوق مصر و نظر ابوحنیفه فراش اول بر فراش دوم مقدم است.