بررسی انتقادی کاربست ابطال پذیری پوپر در توجیه گزاره های دینی

مسیله این تحقیق بررسی کاربست ابطال پذیری پوپر جهت توجیه گزاره های دینی و موفقیت احتمالی این کاربست می باشد. فلسفه علم پوپر به دلیل درهم شکستن اقتدار پوزیتویسم که معیار تجربی و استقرایی را برای تمییز علم از غیرعلم تعمیم داده و آن را تبدیل به معیاری کلی برای معناداری نموده بود، مورد توجه متکلمان و الاهی دانان مسیحی قرار گرفته و ایشان به فراخور از نظرات او در فلسفه علم و معرفت شناسی برای توجیه گزاره های دینی و یا ابطال نظرات علمی که برخلاف آموزه های دینی بودند، استفاده کرده اند. در این تحقیق که با روش تحلیلی - انتقادی، نگاشته شده، ضمن بررسی کاربست نظریه ابطال پذیری در توجیه گزاره های الاهیاتی توسط متکلمان مختلف مسیحی، ایرادات وارد بر این کاربست در دو ساحت مبنایی و بنایی ارایه شدند. یافته های تحقیق نشان می دهند علی رغم قابلیت های ابطال پذیری جهت توجیه عقلانی گزاره های دینی، ایرادات مبنایی همچون کل گرایی، فقدان معیار مشخص برای معرفت و ایردات بنایی مانند منطق شک گرایی حاکم بر ابطال پذیری و عدم امکان تعلیق معارف دینی تا حصول معرفت جدید، مانع از آن است که ابطال پذیری بتواند، از حقیقت دین و امر دینی دفاع کند و در نهایت آن را به ورطه نسبی گرایی سوق خواهد داد.