رابطه ی ساختاری پیوند با مدرسه با رفتارهای پرخطر در نوجوانان ؛ نقش میانجیگری ساختار انگیزشی

یکی از موارد جدی تهدید کننده ی سلامت، شیوع رفتارهای پرخطر در میان اقشار مختلف بویژه نوجوانان است. هدف اصلی این پژوهش پیش بینی رفتارهای پرخطر بر اساس پیوند با مدرسه با میانجیگری ساختارهای انگیزشی در نمونه ای از نوجوانان دبیرستانی شهر تهران در سال 96-1395 بود. 418 نفر از دختران و پسران دوره ی دوم دبیرستان های تهران از گروه های سنی مختلف به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شده و به پرسشنامه های رفتارهای پرخطر (زاده محمدی و احمدآبادی، 1390)، ساختارانگیزشی (ککس وکلینگر، 2004)، و پیوند با مدرسه (رضایی شریف، حجازی و همکاران،1393) پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از روش آماری مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزارAMOS 21.0استفاده شد. شاخص های برازش حاکی از برازش مناسب الگوی مفهومی با داده ها بودند. شاخص برازش مقایسه ها (900/0=CFI)، شاخص نیکویی برازش (903/0=GFI)، شاخص نرم شده نیکویی برازش (861/0=AGFI) و ریشه دوم میانگین مجذورات خطای تقریب (080/0=RMSEA) همگی نشان می دهند که مقادیر در سطح مطلوب هستند و مدل برازش مطلوبی دارد. به علاوه یافته ها نشان دادند اثر مستقیم پیوند با مدرسه بر رفتارهای پرخطر منفی و معنادار، و اثر مستقیم آن برساختار انگیزشی انطباقی مثبت و معنادار بود. همچنین اثر مستقیم ساختار انگیزشی انطباقی بر رفتارهای پرخطر منفی و معنادار و اثر مستقیم ساختار انگیزشی غیر انطباقی بر رفتارهای پرخطر، مثبت و معنادار بود.