انحصارگرایی، مدارا و گفت وگوی بین دینی

در نظر علمای دینی که وجود تنوع دینی را اصلی مهم در بین ادیان به شمار می آورند، افراد با ایمان بهتر است دیدگاه انحصارگرایی را کنار بگذارند و جایگزین آن دیدگاهی شمول گرایانه یا کثرت گرایانه را برگزینند. من در عین موافق بودن با حامیان موضع غیر انحصارگرایی، معتقدم نباید عقاید یک انحصارگرا را به آسانی رد کرد، ما برای داشتن یک زندگی که در کمال صلح و آرامش باشد علی رغم باورها و عقاید متفاوتی که وجود دارد، باید بتوانیم روش های خاص خودمان را هم بیابیم. هدف من در این مقاله این است که اصول موجود در درون خود انحصارگرایی را در جهت مدارا و گفتگوی بین دینی برای مقابله با خشونت های دینی مورد بازنگری و بررسی قرار دهم تا رهبران دینی مکتب انحصارگرایی را نسبت به اتخاذ دیدگاهی مسالمت آمیز، بدون خواست وجود تغییری در دیگری دینی ترغیب کنم. آنچه من باید به آن بپردازم این است که ابتدا، بین اشکال مختلف انحصارگرایی تمایز قایل شوم و ثانیا درباره مفاهیم برخی از این اشکال در راستای گفتگوی بین دینی و همزیستی مسالمت آمیز که این روزها به شدت به آن نیاز داریم، بحثی داشته باشم.