تحلیل میزان آسیب پذیری بافتهای فیزیکی - کالبدی شهر بجنورد در مقابل مخاطرات طبیعی (با تاکید بر زلزله)

چنان که می دانیم فلات ایران در منطقه زلزله خیز واقع شده است. نگاهی گذرا به تاریخ ایران نشان می دهد که این سرزمین به طور مکرر با وقوع زلزله مواجه بوده است. اساسا خسارت های انسانی زلزله های کشور ما در مقایسه با سایر کشورهای به اصطلاح توسعه یافته از ارقام بسیار بالایی برخوردار است. دلیل این خسارت قطع نظر از مشیت الهی، عمدتا به شرایط طبیعی و جغرافیایی، چگونگی انتخاب محل سکونت و نوع مساکن و آمادگی برای اطلاع رسانی پیش از بروز حادثه و عدم برنامه ریزی و اتخاذ تدابیر صحیح پس از زلزله می باشد. زلزله هایی که در ایران روی می دهد معمولا سطحی و یا با عمق نرمال حدود 32 کیلومتر هستند و به ندرت زلزل های به عمق بیش از 50 کیلومتر حادث میشود. چون عمق این زلزله ها کم می باشد غالبا باعث خسارت فراوان می گردند. استان خراسان شمالی نیز از این امر مستثنی نیست، به ویژه آن که از نظر تکتونیک و زمین ساخت، گسلهای متعددی مناطق مختلف آن را در معرض خطر قرار می دهد. شهر بجنورد به دلیل قرارگیری گسل های متعددی در اطراف آن یکی از نقاط حایز اهمیت جهت برنامه ریزی مناسب برای کاهش آسیب های ناشی از سوانح طبیعی به ویژه زلزله می باشد؛ بنابراین در تحقیق حاضر سعی شده است در این مقاله میزان آسیب پذیری شهر در برابر سوانح طبیعی بررسی گردد.