برازندگی مدل دلزدگی زناشویی براساس ارزش های انسانی با میانجیگری نستوهی روانشناختی

هدف پژوهش حاضر برازندگی مدل دلزدگی زناشویی براساس ارزش های انسانی با میانجیگری نستوهی روانشناختی بود. طرح پژوهش همبستگی از نوع مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری زنان و مردان متاهل ساکن شهر کرمانشاه در سال 1399 بودند که 400 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای براساس ملاک های ورود (داشتن حداقل 2 سال تجربه زندگی زناشویی و عدم مراجعه همزمان به مراکز مشاوره زناشویی و دادگاه خانواده به دلیل مشکلات زناشویی) و ملاک خروج (مخدوش بودن پرسش نامه ها) انتخاب شدند که در نهایت 257 نفر به عنوان حجم نمونه نهایی تعیین گردید. جهت اندازه گیری متغیرهای پژوهش از مقیاس دلزدگی زناشویی (پانیز، 1996)، پرسش نامه تشبیه ی ارزش (شوارتز، 2006) و مقیاس نستوهی (کوباسا، 1982) استفاده شد. در تحلیل داده ها از آمار توصیفی (فرآوانی، درصد ، میانگین و انحراف معیار) و در بررسی مدل پژوهشی ابتدا پیش فرض های آماری (نرمال بودن توزیع متغیرها و تحلیل عاملی تاییدی) مورد بررسی و سپس تحلیل مدل با روش همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر در نرم افزارSPSS-25 و AMOS-24 انجام گرفت. نتایج نشان داد که شاخص های برازش در وضعیت مطلوب قرار داشتند (56/1=x^2/df، 94/0=GFI، 90/0=AGFI، 96/0= IFI، 97/0= TLI، 97/0= CFI ، 92/0=NFI ، 04/0= REMSA). مسیرهای مستقیم نستوهی روانشناختی به دلزدگی زناشویی (01/0>P) و ارزش های انسانی به نستوهی روانشناختی (05/0>P) معنی دار بودند. مسیر مستقیم ارزش های انسانی به دلزدگی زناشویی و مسیر غیر مستقیم ارزش های انسانی به دلزدگی زناشویی با میانجیگری نستوهی روانشناختی معنی دار نبود (05/0<P). نتایج این پژوهش بر نقش با اهمیت نستوهی روانشناختی بر دلزدگی زناشویی تاکید دارد. می توان با تدوین پروتکل مبتنی بر نستوهی روانشناختی و برگزاری آن در قالب کارگاه های آموزش زناشویی از شیوع دلزدگی زناشویی پیشگیری نمود.