چالش های برنامه آموزشی دوره دستیاری رادیولوژی دانشگاه علوم پزشکی مشهد: یک مطالعه تحلیل محتوای کیفی

چالش های آموزشی دوره دستیاری می تواند، اثرات نامطلوبی در حرفه آینده پزشکی و به تبع آن در سلامت افراد جامعه داشته باشد. بهبود کیفیت آموزش بالینی و توسعه محیط یادگیری، مستلزم بررسی مستمر وضعیت موجود، شناخت نقاط قوت و اصلاح نقاط ضعف است که در این رابطه، دیدگاه دستیاران به عنوان عنصر آموزشی می تواند، به بهبود شرایط فعلی کمک کند؛ بنابراین پژوهش حاضر، در جهت بررسی چالش های برنامه آموزشی دستیاران رادیولوژی علوم پزشکی مشهد، انجام شد. این تحقیق از نوع کیفی  و با رویکرد تحلیل محتوا  بود. نمونه گیری به صورت هدفمند و با شرکت 17 نفر از دستیاران و اساتید رادیولوژی (1398-1399)، انجام شد. روش گردآوری داده ها از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته، انجام گردید و مصاحبه ها تا حد اشباع ادامه یافت. جهت کدگذاری داده ها، از نرم افزار MAXQDA10 ، استفاده شد. پس از پیاده سازی مصاحبه ها، 20 تم  فرعی و 6 تم  اصلی، شامل: 1- چالش های آموزشی (توجه ناکافی به راهبردهای کارآمد آموزشی، تعداد محدود کلاس تیوری، استفاده از روش های سنتی در تدریس، عدم مهارت بعضی اساتید در انتقال مهارت های بالینی، نبود اساتید متخصص برای برخی مهارت ها)؛ 2- چالش های اخلاق حرفه ای (نبود آموزش کافی در مبحث اخلاق حرفه ای و ارتباط با بیمار، در دسترس نبودن اساتید بالینی، ضعیف بودن تعامل استاد با دستیار)؛ 3- چالش های ساختاری (حجم زیاد محتوا و منابع، عدم تناسب تعداد استاد به دستیار، پذیرش تعداد زیاد دستیار)؛ 4- چالش های مربوط به ارزشیابی شایستگی ها (انجام ارزیابی بدون معیار مشخص و با توجه به ذهنیت، عدم توجه به توانایی تصمیم گیری و استدلال بالینی، عدم آگاهی دستیار از نقاط ضعف و قوت خود)؛ 5- چالش های اجرایی (جدا نبودن آموزش از درمان، عدم آموزش برخی از پروسیجرهای تخصصی،  نبود برنامه مدون آموزش توانمندی های عمومی، تخصصی و اخلاق حرفه ای، عدم برنامه ریزی آموزش مناسب با نیاز دستیاران)؛ 6- چالش های محیطی (کمبود امکانات و تجهیزات تخصصی، عدم طراحی برنامه محیط آموزشی)، استخراج شد. چالش های بیان شده توسط دستیاران، بر لزوم در نظر گرفتن راهکارها و بازنگری برنامه آموزشی متناسب با محیط یادگیری، در جهت ارتقای شایستگی های عمومی و تخصصی دستیاران رادیولوژی تاکید دارد.