مقایسه اثربخشی آموزش حل مساله و مدیریت رفتار به مادران بر مشکلات رفتاری برونی سازی شده کودکان دارای اختلال طیف اتیسم

 هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثربخشی آموزش حل مساله و مدیریت رفتار  به مادران بر مشکلات رفتاری برون سازی شده کودکان دارای اختلال طیف اتیسم شهر تهران بود. روش پژوهش مطالعه حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود.  جامعه آماری شامل مادران دارای کودک مبتلا به طیف اختلال اتیسم با سطح عملکرد بالا، مراجعه کننده به مراکز نگهداری کودکان دارای اختلال طیف اتیسم شهر تهران در سال 1398 بود. نمونه آماری شامل 45 نفر از مادران که به روش نمونه گیری در دسترس و دواطلبانه انتخاب که با انتساب کاملا تصادفی در سه گروه 15 نفری، گروه آزمایش، آموزش حل مساله، گروه آزمایش دوم، مدیریت رفتار، 15 نفر و گروه کنترل 15 نفر، جایگزین شدند. هر سه گروه در پیش آزمون و پس آزمون با  سیاهه رفتار کودک آخنباخ) مورد سنجش قرار گرفتند. با توجه به نتایج تحلیل کواریانس بین دو رویکرد آموزشی حل مساله و مدیریت رفتار در رفتار های پرخاشگرانه، قانون شکن، رفتار اجتماعی و مشکلات توجه بین دو گروه تفاوت وجود داشت (05/0 >P) و در مشکلات توجه، گوشه گیری/افسردگی، شکایات جسمانی، اضطراب/افسردگی تفاوت در بین آموزش دو رویکرد مشهود نبود (05/0 <P). بر این اساس می توان نتیجه گرفت که بین  اضطراب/افسردگی و گوشه گیری/افسردگی در دو گروه حل مساله و مدیریت رفتار تفاوت از نظر اثربخشی وجود نداشت اما با گروه کنترل تفاوت وجود داشت که بیانگر اثر بخشی آموزش هر دو رویکرد به مادران بر مشکلات رفتاری برون سازی شده کودکان دارای اختلال طیف اتیسم بوده است.