تحلیل فقهی حقوقی تمکین زوجین در شرایط بیماری وسواس

 وسواس به عنوان یکی از بیماری های شایع در جامعه، در بسیاری از موارد، مختل کننده نظام خانواده به ویژه در حوزه روابط جنسی می شود. با توجه به لزوم تمکین خاص در زندگی مشترک زوجین، اهمیت رابطه زناشویی در تداوم زوجیت و تسالم زوجین از سویی و احتمال تاثیر وسواس در نشوز هریک از زوجین وسواسی نسبت به طرف مقابل، بررسی حکم نشوز در چنین شرایطی امری لازم و ضروری می نماید. با این هدف، پژوهش حاضر در جهت بررسی شمول حکم نشوز بر زوجین وسواسی نگاشته شده است.

 این تحقیق با روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای، حکم نشوز را درخصوص زوجین وسواسی مورد بررسی قرار می دهد.

 از منظر روانشناسی وسواس دارای مراحل خفیف، متوسط، شدید و جنون وسواسی است. زمانی که وسواس در حالت شدید و جنون وسواسی باشد، وسواس، از اراده و اختیار بیمار خارج شده و رفتارهای او به شکل غیر ارادی انجام می گیرد. بر این اساس به دلیل اینکه فرد وسواسی به صورت غیرارادی از تمکین خودداری می کند و «ناشز» و «ناشزه» از عناوین قصدیه هستند، نمی توان حکم نشوز را بر او بار نمود. البته اگر بیمار از درمان خودداری نماید، مصداق آزار رساندن طرف مقابل بوده، نشوز در مورد او صدق می کند.