ارزیابی میزان مشارکت مدنی در پیشگیری از جرم با تاکید بر سرقت (موردمطالعه خراسان شمالی سال 1392)

کنترل جرم و مهار بزهکاری، اصلی ترین دغدغه نظام عدالت کیفری را تشکیل می دهد که پلیس به عنوان بخش مهمی از این نظام محسوب می گردد. در چنین وضعیتی صرف به کارگیری ابزارهای کیفری (واکنشی) در جهت مقابله و سرکوب بزهکاران، موثر نبوده و به همین دلیل، نظام سیاست جنایی مختلف، به بهره جستن از ابزارهای پیشگیری غیر کیفری (کنشی) روی آورده اند. از طرفی پلیس به تنهایی و بدون مشارکت مردم و سایر نهادهای دولتی و غیردولتی نمی تواند در پیشگیری جرم موفق باشد. هدف از این تحقیق ارزیابی میزان مشارکت مدنی در پیشگیری از جرم سرقت با استفاده از ظرفیت های بالقوه مردم و سازمان های مردم نهاد NGO ها است. این مطالعه بر اساس هدف توصیفی که به صورت پیمایشی انجام گرفته است؛ برای گردآوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته که روایی محتوای آن مورد تایید و پایایی آن با انجام آزمون آلفای کرونباخ 0.86 تعداد نمونه های مورد مطالعه 387 نفر شهروند، تعداد 41 نفر از مدیران سازمان های مردم نهاد به صورت تمام شمار و همچنین 50 نفر از افسران ارشد و جزء پلیس پیشگیری استان خراسان شمالی که در زمینه پیشگیری از جرم فعالیت دارند. داده های گردآوری به وسیله نرم افزار spss با انجام آزمون های T,Z مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. مطابق نتایج حاصله مردم و مدیران سازمان های مردم نهاد معتقدند که با مشارکت می توان در پیشگیری از جرم سرقت ایفای نقش موثری نمود.