جایگاه آدم در اسلام و یهود براساس «فصوص الحکم» و «زوهر»
آدم اولین انسان در ادیان ابراهیمی، و در دین اسلام صاحب جایگاهی بلند است. قرآن کریم او را خلیفه خداوند، مسجود فرشتگان و صاحب مقام تعلیم اسما خوانده است. با وجود آنکه تحت وسوسه ابلیس، از شجره ممنوعه چشید و به زمین هبوط کرد، ارزش وجودی او نکاست و بهواسطه توبه برگزیده شد. در سفر پیدایش کتاب مقدس، داستان آدم بهعنوان نخستین انسان آمده که در مواردی با قرآن کریم متفاوت است. مکاتب عرفانی با تاویل متون مقدس، معانی باطنی آن را آشکار میکنند. در عرفان یهود، کتاب «زوهر» بابهای مربوط به آدم در سفر پیدایش را به شیوهای درونی تفسیر میکند. در عرفان اسلامی نیز «فصوص الحکم» ابنعربی تاویلگر باطنی و رمزی داستانهای انبیاست. مقاله حاضر با بررسی «تطبیقی» و بیان تفاوتها و شباهتهای رویکرد عرفانی این دو کتاب، به مقایسه جایگاه آدم در این دو سنت دینی میپردازد. در هر دو سنت فکری، آدم نمونه ازلی انسان کامل، مظهر تام و تمام اسما و صفات حق و مهر ختم خلقت است. او محل تلاقی عوالم متعدد وجود است و تنها فارق انسان کامل از حق این است که ممکن است، و خداوند واجب و بینیاز.
قرآن ، کتاب مقدس ، فصوص الحکم ، زوهر ، ابن عربی
پرداخت حق اشتراک به معنای پذیرش "شرایط خدمات" پایگاه مگیران از سوی شماست.
اگر عضو مگیران هستید:
اگر مقاله ای از شما در مگیران نمایه شده، برای استفاده از اعتبار اهدایی سامانه نویسندگان با ایمیل منتشرشده ثبت نام کنید. ثبت نام
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.