شناسایی و رتبه بندی مکانیزم های توسعه استعداد

در سازمان های رقابتی و بسیار متغیر کنونی توجه زیادی به مدیریت استعداد صورت گرفته است. توسعه استعداد یکی از مولفه های مهم مدیریت استعداد می باشد. پژوهش حاضر به دنبال شناسایی و اولویت بندی مکانیزم های توسعه استعداد می باشد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و شیوه گردآوری داده ها توصیفی و از نوع پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش، خبرگان دانشگاه و صنعت در حوزه مدیریت استعداد می باشد. نمونه گیری غیر احتمالی و قضاوتی بود که با استفاده از روش گلوله برفی به تعداد 14 پرسشنامه تکمیل گردید. ابزار جمع آوری داده ها مطالعات کتابخانه ای و میدانی که با استفاده از نظرات خبرگان از دو پرسشنامه محقق ساخته استفاده گردید. پرسشنامه اول مقایسه زوجی AHP که جهت تحلیل داده ها، ضریب اهمیت و اولویت معیارهای موثر بر مکانیزم های توسعه استعداد از روش تحلیل سلسله مراتبی AHP با نرم افزار Expert Choice و پرسشنامه دوم از ماتریس تصمیم گیری TOPSIS برای مشخص کردن اولویت هر یک از مکانیزم های توسعه استعداد استفاده گردید. روایی پرسشنامه به صورت محتوایی توسط خبرگان مورد تایید قرار گرفت و پایایی نیز به وسیله نرخ ناسازگاری 0.03 که با توجه به استاندارد روشAHP کمتر از 0.1 بود، مورد تایید قرار گرفت. یافته ها بیان گر آن است، که معیار قدرت انتقال بیشتر (دانش، نگرش، مهارت، رفتار) از نظر خبرگان جایگاه بالاتر نسبت به دیگر معیارها و معیار کاهش هزینه کمترین اهمیت را در بین معیارها داشت. مکانیزم های مربیگری، استاد-شاگردی و مشارکت در پروژه در میان سایر مکانیزم ها رتبه اول تا سوم را به خود اختصاص داد و همچنین مکانیزم روش های مبتنی بر ارایه جایگاه آخر را در میان مکانیزم های توسعه استعداد گرفت.