رابطه ویژگی های شخصیتی و مولفه های روانشناختی با فرسودگی شغلی در بین دندانپزشکان: یک مطالعه توصیفی-همبستگی

مطالعات محدودی در مورد نقش عوامل شخصیتی و روانشناختی دخیل در فرسودگی شغلی در میان دندانپزشکان انجام شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش ویژگی های شخصیتی و مولفه های روانشناختی (افسردگی، اضطراب و استرس) در تبیین فرسودگی شغلی در بین دندانپزشکان انجام شد.

پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل تمام دندانپزشکان عمومی و متخصص شاغل در کلینیک های عمومی و مطب های خصوصی بودند. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، پرسشنامه ها به صورت الکترونیکی در کانال ها و گروه های دندانپزشکان توزیع شد. از سیاهه فرسودگی شغلی مسلش (MBI)، سیاهه شخصیتی DSM-5 (PID-5)، مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-21) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS-22، شاخص های آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار و درصد فراوانی) و آمار استنباطی (t-test و همبستگی پیرسون) استفاده شد.

در مولفه های فرسودگی شغلی از نظر خستگی هیجانی، مسخ شخصیت و فقدان موفقیت فردی به ترتیب 0/5 درصد، 8/7 درصد و 8/21 درصد پاسخگویان در وضعیت فرسودگی بالایی قرار داشتند. خستگی هیجانی در میان دندانپزشکان عمومی بالاتر از متخصصین بود. ابعاد فرسودگی شغلی در افراد مجرد بالاتر از افراد متاهل بود. به صورت کلی، تمام ابعاد فرسودگی شغلی با حیطه های سیاهه شخصیتی DSM-5 و همچنین میزان افسردگی، اضطراب و استرس رابطه معناداری داشتند.

ویژگی های شخصیتی و حالات خلقی می توانند پیش بینی کننده های مهم فرسودگی شغلی در بین دندانپزشکان باشند. نتایج می تواند در ارایه مداخلات روان شناختی مناسب برای دندانپزشکان مبتلا به فرسودگی شغلی تلویحات کاربردی داشته باشد.