تبیین سازگاری معماری ساختمان های شهری با اصول پدافند غیرعامل (مورد مطالعه: شهر اسلامشهر)

زمینه و هدف:

 امنیت شهری، یکی از چالش های مهم برنامه ریزان و مدیران شهری به شمار می رود و در این میان، رویکرد پدافند غیرعامل در شهرسازی و ساختمان های مسکونی و غیرمسکونی شهرها به منظور مقابله با تهدیدات طبیعی و انسانی و مدیریت بحران ها، موردتوجه مدیریت شهری قرار گرفته است. در این ارتباط، ارزیابی میزان سازگاری و تطابق عناصر معماری و طراحی شهری با اصول و ضوابط دفاع غیرعامل، تعیین راهبردهای توسعه آن و ارایه مدل تبیین معماری پدافند غیرعامل سازه های شهری، به عنوان هدف اصلی امنیت شهری مدنظر است. بر همین اساس، هدف پژوهش حاضر، تبیین مدل مفهومی سازگاری معماری ساختمان های شهری اسلامشهر برپایه پدافند غیرعامل از طریق سنجش عناصر و عوامل سازگار و ناسازگار و ارایه راهبردهای لازم است. 

روش :

روش شناسی پژوهش از نظر نوع داده ها و روش های گردآوری آن، از نوع کمی کیفی بوده و نمونه آماری پژوهش متمرکز بر 30 کارشناس مرتبط با امنیت شهری در اسلامشهر بود. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق تحلیل ها و آزمون های آماری مانند دوجمله ای، تی تک نمونه ای و تکنیک تحلیل عاملی اکتشافی و همچنین استفاده از مدل تحلیلی سوات انجام شده است. 

یافته ها :

نتایج اولیه نشان داد میزان سازگاری ساخت وسازهای اسلامشهر از نظر پدافند غیرعامل چندان رضایت بخش نیست و رضایت بخشی در سطح پایین تا متوسط قرار دارد. 

نتیجه گیری :

نتایج نهایی پژوهش، به ارایه مدل تبیین سازگاری پدافند غیرعامل ساختمان های شهری منتهی شده است که برپایه 4 مقوله اصلی عوامل پیش ران، عوامل توسعه دهنده، عوامل هدایت کننده و عوامل حمایتی استوار است و روابط و پیوند ترکیبی بین مقوله ها براساس ساختار چرخ یک خودرو تنظیم شده است که درنهایت می تواند زمینه ساز توسعه معماری پایدار و ایمن ساختمان های شهری باشد.