ارائه چارچوبی برای تحلیل سیستم توسعه ی بسکتبال در ایران

  هدف از این پژوهش ارایه چارچوبی مفهومی برای تحلیل سیستم توسعه بسکتبال در ایران بود.روش شناسی: روش تحقیق از نوع تحقیقات کیفی با رویکرد اکتشافی سیستماتیک انتخاب شد. جامعه آماری شامل دو بخش جامعه انسانی (مدیران، مربیان و...) و جامعه اطلاعاتی (کتاب ها، مقالات، اسناد، رسانه ، و...) مربوط به بسکتبال بود. نمونه به تعداد قابل کفایت بر مبنای رسیدن به اشباع نظری انتخاب و به روش نظری (قضاوتی) نمونه گیری شد (21 نفر و 56 سند). ابزار پژوهش شامل مطالعه کتابخانه ای و مصاحبه های اکتشافی بود. روایی ابزار براساس اعتبار حقوقی و علمی نمونه، نظر خبرگان و توافق بین متخصصان کدگذار ارزیابی و تایید گردید. جهت تحلیل داده ها از روش کدگذاری چندمرحله ای با رویکرد تحلیل سیستمی استفاده شد. چارچوب پژوهش حاصل از کدگذاری شامل چهار سطح منظرها، عوامل، ابعاد و مولفه های آن ها بود. منظرها و عوامل زیرمجموعه آن ها شامل سطح زمینه (تحولات و توسعه بین المللی، ویژگی ها و قابلیت ها، پیشینه و سابقه ملی، توسعه ملی ورزش)، قابلیت (مدیریت راهبردی و  اجرایی،  منابع فیزیکی و امکانات، مدیریت مالی و  منابع اقتصادی، علمی و فناوری)، مشارکت (رویداد و مشارکت، مدیریت منابع انسانی متخصص،  مدیریت استعداد و ورزشکاران، مدیریت ذینفعان بیرونی) و پیامد (توسعه پایدار بسکتبال) است. روابط بین عوامل در مدل مفهومی ترسیم گردید. براساس یافته های پژوهش می توان گفت که سیستم توسعه بسکتبال یک فرایند راهبردی است که تحت تاثیر عوامل مذکور  ونهایتا از طریق مولفه های مشارکتی صورت می گیرد و مطلوبیت آن در این است که سبب توسعه پایدار این رشته شود.