بررسی انتقادی نگره ابن تیمیه درباره حسن و قبح عقلی
حسن و قبح افعال همواره مورد استناد مذاهب کلامی و اندیشمندان مسلمان بوده است؛ آن سان که عدلیه و معتزله در قامت مروجان حسن و قبح عقلی برآمده اند و لیکن اشاعره بر مبنای شرعی دانستن تحسین و تقبیح اصرار ورزیده اند. در کنار این دو نظر محوری، ابن تیمیه حرانی با تاکید بر حسن و قبح عقلی، آن را به عنوان نظر سوم و بر خلاف دو دیدگاه اعتزالی و اشعری میشمارد. در این نوشتار تلاش میشود به این پرسش پاسخ داده شود که آیا میتوان ادعای ابن تیمیه را در باب حسن و قبح عقلی پذیرفت. در واقع ابن تیمیه حرانی که معرفت عقلی را نسبی و غیر قابل باور دانسته و آن را به عنوان عنصر مستقل در فهم حقایق نمیپذیرد، تلاش میکند با تفکیک حسن و قبح ذاتی، منکر حسن و قبح ذاتی است و بر شرعی انگاری ثواب و عقاب تاکید دارد و معتقد است یک فعل نه شایسته مدح و ثواب است نه شایسته ذم و عقاب. او تاکید دارد که در برابر عمل آدمی استحقاقی در کار نیست. در این نوشتار ضمن تبیین دیدگاه ابن تیمیه و بررسی انتقادی نگاه او در زمینه ماهیت عقل و معرفت عقلی، تصویر ترسیمی از حسن و قبح از سوی او در دو مسیله انکار حسن و قبح ذاتی و تاکید وی بر شرعی انگاری ثواب و عقاب بررسی و نقد گردد؛ دیدگاهی که میتوان آن را رویکرد تصحیح شده شمرد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.