تحلیل تنش دیرینه در منطقه کوله سنگی ، شمال زاهدان- پهنه زمین درز سیستان

در این مطالعه با برداشت صحرایی نشانگر های دگرشکلی شکنا، تنش دیرینه در منطقه دگرشکل شده کوله سنگی در شمال زاهدان، با استفاده از روش وارون سازی چند گانه مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور مشخصات سطوح گسلی و خش لغزهای مربوطه از  مناطق مختلف  منطقه مورد مطالعه برداشت گردید. سپس با استفاده از نرم افزار MIM و روش وارون سازی چند گانه برای هر منطقه مقادیر تنش های اصلی و شکل بیضی تنش محاسبه گردید. ترسیم نمودارها و تفسیر دیاگرام ها به همراه استفاده از خش لغزهای متفاوت در یک سطح گسل و روابط صحرایی نشان دهنده تغییر فازهای تکتونیکی در طول تاریخ دگرشکلی شکنای منطقه می باشد که عبارت استاز سه فاز فشارشی با تغییر روند، از قدیم به جدید، 1) فاز فشارشی با روند N84°E. 2) فاز فشارشی با روند N59°E و 3) جوانترین فاز فشارشی با روند N10E که در تطابق با جهتی است که برای گسل های اصلی در این منطقه به دست آمده است. 4) جوانترین فاز عملکرد یک رژیم تراکششی را نشان می دهد. به عبارت دیگر در منطقه مورد مطالعه یک فاز فشارشی با تغییر روند شمال شرق-جنوب غرب از  از قدیم به جدید عمل کرده و نشانگر یک چرخش خلاف عقربه های ساعت از N84E  درجه در رخنمون های قدیمی تر به N59E و سپس به N10E درجه در رخنمون های جوانتر بوده که آن را می توان به همگرایی ورقه عربی با اوراسیا نسبت داد. این فاز فشارشی با یک رژیم تراکششی  با روند شمال غرب- جنوب شرق تحت تاثیر گسل زاهدان دنبال شده است