مقایسه اثربخشی آموزش خودتنظیمی و آموزش مهارت حل مساله بر اشتیاق تحصیلی و تاب آوری تحصیلی دانش آموزان پسر پایه دهم

هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی آموزش خودتنظیمی و مهارت حل مساله بر اشتیاق تحصیلی و تاب آوری تحصیلی دانش آموزان پسر پایه دهم شهر اهواز بود. روش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، پس از انتخاب تصادفی تعدادی از مدارس از کل مدارس پسرانه متوسطه دوم شهر اهواز، تعداد 60 نفر از دانش آموزان پایه دهم در 3 گروه (شامل دو گروه مداخله و یک گروه کنترل) قرار گرفتند. قبل از انجام کلاس های آموزشی، هر سه گروه (شامل دو گروه مداخله و گروه کنترل) با پرسشنامه اشتیاق تحصیلی (شافلی و همکاران، 2002) و پرسشنامه تاب آوری تحصیلی (مارتین و مارش، 2009) مورد ارزیابی قرار گرفتند و به اولین گروه آزمایش 7 جلسه آموزش مهارت خودتنظیمی (زیمرمن، 2000) و به گروه آزمایش دوم برنامه آموزشی مهارت حل مساله دزوریلا و گلدفرید (1971) به میزان 9 جلسه ارایه گردید. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش خودتنظیمی و آموزش مهارت حل مساله بر اشتیاق تحصیلی و تاب آوری تحصیلی دانش آموزان موثر بوده است. نتایج آزمون تعقیبی نیز نشان داد که آموزش خودتنظیمی تاثیر بیشتری بر تاب آوری تحصیلی داشته است. این در حالی است که در متغیر اشتیاق تحصیلی تفاوت معناداری بین مداخلات آموزشی نبود..