اثر روش های آبیاری بر بهره وری آب، عملکرد و اجزای عملکرد اسفناج در شرایط اقلیمی اهواز

با توجه به رشد فزاینده جمعیت و تغییر سبک زندگی روزمره، فشار بر منابع آب و خاک افزایش یافته و مدیریت پایدار این منابع اهمیتی حیاتی دارد. این پژوهش با هدف ارزیابی و مقایسه اثرات آبیاری جویچه ای، قطره ای سطحی و قطره ای زیرسطحی بر بهره وری آب، عملکرد و اجزای عملکرد اسفناج در شرایط اقلیمی خشک و نیمه خشک اهواز انجام شد. به این منظور، آزمایشی در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با سه تیمار روش آبیاری شامل آبیاری جویچه ای (FI)، آبیاری قطره ای سطحی (SDI) و آبیاری قطره ای زیرسطحی (SSDI) در سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشکده مهندسی آب و محیط زیست دانشگاه شهید چمران اهواز در سال 1399 انجام شد. بر پایه نتایج، میزان آب آبیاری استفاده شده در تیمار FI برابر 1066 مترمکعب در هکتار و در تیمارهای SDI و SSDI برابر 787 مترمکعب در هکتار بود که کاهش 26% را نشان می دهد. در تیمارهای FI، SDI و SSDI متوسط عملکرد بوته اسفناج (مجموع وزن تر برگ و ساقه) به ترتیب برابر 23/56، 30/17 و 19/28 گرم و بهره وری آب آبیاری برابر 0/35، 0/61 و 0/39 کیلوگرم بر مترمکعب بود. در هر دو پارامتر عملکرد و بهره وری آب آبیاری، تیمار SDI برتری معنی دار در سطح پنج درصد نسبت به دو تیمار دیگر داشت. اثر تیمار آبیاری بر ویژگی های طول ریشه، طول ساقه، طول کل، تعداد برگ، تعداد برگ پژمرده، میزان کلروفیل برگ و شاخص برداشت معنی دار نبود. در مجموع، با در نظر گرفتن بهره وری آب به عنوان معیار، آبیاری قطره ای سطحی نسبت به آبیاری جویچه ای برای کشت اسفناج مناسبت تر است.