هوش مصنوعی و مسئله دار کردن درون مایه های امنیت ملی

زمینه اصلی این پژوهش، ارایه چارچوبی گسترده است که از طریق آن نقش هوش مصنوعی در استفاده غیراخلاقی از کارکردهای آن در مسایل امنیتی بصورت نظری و عملی مورد ارزیابی جدی قرار گیرد. پرسش اصلی پژوهش این است که درون مایه های امنیت ملی بر اساس آموزه های دوران استیلاء و هژمونی؛ هوش مصنوعی را چگونه می توان در قالب تروریسم، جنگ، تنازع و دفاع مسیله دار کرد؟ در پاسخ به پرسش، این فرضیه مطرح می گردد که «امنیت ملی» بر اساس شاخصه ‏ های معرفتی- عملی ارایه ‏شده، ظرفیت و قابلیت تببین و تفهیم این ‏‏مسیله را دارد چراکه بر اساس نظریه های موجود در مطالعات امنیت ملی اعم از جریان اصلی و جریان انتقادی، هیچ‏کدام بصورت جامع و کامل، نه ‏‏می تواند درون مایه های مذکور امنیت ملی در عصر هوش مصنوعی و کلان داده را مسیله مند کند و نه پاسخگوی مسایل مرتبط با این حوزه در ساحت عمل مناسبات امنیت ملی باشد. زمینه سازی برای کاربست عملی امنیت ملی با رویکرد داده بنیاد جز با نگاه مسیله مند تروریسم، جنگ و تنازع به سامان نخواهد شد و یکی از مصادیق راهبردی این الگوواره، «امنیت ملی الگوریتمی» است که پتانسیل ایجاد و تکوین نظم نوین امنیتی دیگری را به اثبات رسانیده است.