بررسی ویژگی های کوانتوم مکانیکی یک سیستم سه طعمی نوترینو

ابزارهای نظریه منابع کوانتومی، قادر به بررسی کوانتومی بودن نوسانات نوترینو در فواصل ماکروسکوپی هستند. پژوهشگرهای متعددی، از محبوب ترین معیارهای کوانتومی بودن، یعنی درهمتنیدگی کوانتومی، برای بررسی نوسانات نوترینو استفاده کرده اند، در حالی که معیارهای ناهمخوانی کوانتومی به دلیل پیچیدگی ذاتی در تعریفشان، به ندرت برای بررسی این پدیده در حالت کلی به کار گرفته شده اند. اخیرا سنجه قابل محاسبه ناهمخوانی کوانتومی برای سیستم های دوبخشی تعریف شده است که برای سیستم های چندبخشی تعمیم یافته است. در این مقاله، ما یک تعمیم جایگزین برای سنجه دوبخشی پیشنهاد می کنیم تا از فرآیند بیشینه سازی موجود در تعریف سنجه همبستگی کوانتومی کل خلاص شویم. در ادامه، این سنجه های ناهمخوانی را برای مطالعه کوانتومی بودن نوسانات سه طعمی نوترینوها، در دو رویکرد تک ذره ای و بسته موجی به کار می بریم. به منظور تایید نتایج خود، خروجی ها را با خروجی های یک سنجه درهمتنیدگی مناسب، یعنی انباشت کانکارنس، مقایسه می کنیم. اگرچه نتایج، سازگاری ناهمخوانی و درهم تنیدگی کوانتومی را تایید می کنند، اما معیارهای ناسازگاری کوانتومی در نظر گرفته شده، محتوی منابع کوانتومی بیشتری نسبت به درهم تنیدگی هستند.