مقایسه اثر تمرین تناوبی با شدت زیاد و متوسط بر سطوح سرمی آیریزین و عامل نروتروفیک مشتق از مغز در دانشجویان پسر مبتلا به چاقی

چاقی پدیده ای چند عاملی است که می تواند با ایجاد اختلالات متابولیکی، سلامتی افراد را به خطر بیاندازد. هدف مطالعه حاضر مقایسه اثر تمرین تناوبی با شدت زیاد و متوسط بر سطوح سرمی آیریزین و عامل نروتروفیک مشتق از مغز در دانشجویان پسر مبتلا به چاقی بود.

در این مطالعه نیمه تجربی 30 نفر از دانشجویان پسر چاق با دامنه سنی 28 تا 38 سال و BMI بالاتر از 30، بطور تصادفی در 3 گروه 10 نفری شامل تمرین تناوبی شدید، تمرین تناوبی با شدت متوسط و کنترل قرار گرفتند. برنامه تمرینی به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه اجرا شد. شاخص های آیریزین و BDNF در حالت 12 ساعت ناشتا، 24 ساعت قبل و بعد از اجرای تحقیق اندازه گیری شدند.

سطوح آیریزین در گروه تمرین تناوبی شدید (0/0001>P، 0/34Es=) و گروه تمرین تناوبی شدت متوسط (0/0001>P، 0/37Es=) با افزایش معنی دار همراه بود. در مقایسه بین گروهی تفاوت معنی دار مشاهده نشد. همچنین سطوح BDNF در گروه تمرین تناوبی شدید (0/0001>P، 0/53Es=) و گروه تمرین تناوبی شدت متوسط (0/0001>P، 0/36Es=) افزایش معنی داری داشت. در مقایسه بین گروهی تفاوت معنی دار مشاهده نشد.

احتمالا تمرین تناوبی با هر دو شدت زیاد و متوسط می تواند با اثرگذاری مطلوب بر شاخص های آیریزین و BDNF موجب بهبود وضعیت سلامتی افراد مبتلا به چاقی شود.