مقایسه تاثیر والپروات سدیم و سیترونلول بر غلظت استریول، گنادوتروپین جفتی و آلفافیتوپروتئین در سرم مادر و جنین و مایع آمنیوتیک در موش صحرایی

مصرف بسیاری از داروهای ضدصرع مانند والپروات سدیم در دوران بارداری، دارای اثرات مخرب و تراتوژنیک می باشد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر سدیم والپروات و داروی کم خطرتر سیترونلول بر سطح متغیرهای سه گانه تشخیص ناهنجاری های سیستم عصبی در مادر و جنین انجام شد.

در این مطالعه تجربی که در سال 1398 انجام شد، 18 سر موش صحرایی ماده بالغ از نژاد ویستار (200-220 گرم، 12-10 هفته) به 3 گروه 6تایی شامل کنترل، تجربی 1 (دریافت کننده والپروات سدیم/ 400 میلی گرم بر کیلوگرم) و تجربی 2 (دریافت کننده سیترونلول/ 400 میلی گرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند و پس از قرار گرفتن در کنار موش نر و تایید حاملگی (پلاک واژنی و واژینال اسمیر)، والپروات سدیم و سیترونلول را در روزهای 7، 8، 9 و 10 بارداری به صورت داخل صفاقی دریافت نمودند. در روز 18 بارداری، نمونه برداری از سرم مادر، سرم جنین و مایع آمنیوتیک انجام گرفت و میزان استریول آزاد، هورمون گنادوتروپین جفتی و آلفافیتوپروتیین با روش الایزا سنجیده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمون آماری آنووا و تست دانکن انجام گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.

میانگین غلظت استریول، گنادوتروپین جفتی و آلفافیتوپروتیین در سرم مادر، سرم جنین و مایع آمنیوتیک در گروه سیترونلول تفاوت معنی داری با گروه کنترل نشان نداد (05/0>p)، اما در گروه والپروات سدیم کاهش معنی دار سطح استریول و گنادوتروپین جفتی و افزایش معنی دار آلفافیتوپروتیین در سرم مادر، سرم جنین و مایع آمنیوتیک نسبت به گروه های کنترل و تجربی 2 مشاهده شد (05/0<p).

سیترونلول به عنوان یک داروی ضدصرع با عوارض جانبی کمتر و ایمنی بیشتر می تواند در دوران بارداری مورد استفاده قرار گیرد.