اثر محلول پاشی ال فنیل آلانین بر خصوصیات مورفو-فیزیولوژی و فیتوشیمی فلفل قرمز (Capsicum annuum L.) تحت تیمارهای مختلف آبیاری

پژوهش حاضر با هدف ارزیابی اثر محلول پاشی ال فنیل آلانین بر خصوصیات رشدی و فیتوشیمی فلفل قرمز (Capsicum annuum L.) تحت شرایط تیمارهای آبیاری در مزرعه تحقیقاتی شرکت گل دارو اصفهان به صورت طرح آزمایشی کرت دوبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سال زراعی 98-97 اجرا شد. شرایط رطوبتی (آبیاری مطلوب و کم آبیاری)، روش آبیاری (قطره ای و غرقابی) و محلول پاشی ال فنیل آلانین (شاهد منفی، شاهد مثبت یا حلال آب، و ال فنیل آلانین در دو سطح 2000 و 4000 پی پی ام) فاکتورهای مورد آزمایش بودند. نتایج نشان داد بیشترین ارتفاع بوته مربوط محلول پاشی ال فنیل آلانین (2000 پی پی ام) × آبیاری مطلوب، بالاترین وزن تر میوه مربوط به محلول پاشی ال فنیل آلانین (2000 پی پی ام) × کم آبیاری × آبیاری تحت فشار و بیشترین وزن خشک میوه مربوط به آبیاری تحت فشار × هر دو شرایط آبیاری × محلول پاشی (غلظت 2000 پی پی ام ال فنیل آلانین) بود. هم چنین بیشترین درجه تندی بر حسب میزان کاپسایسین مربوط به تیمار آبیاری غرقابی × محلول پاشی (غلظت 2000 پی پی ام ال فنیل آلانین) × کم آبیاری بود. بیشترین میزان ویتامین ث مربوط به محلول پاشی با آب × هر دو شرایط آبیاری و بالاترین میزان فنل کل در آبیاری قطره ای × کم آبیاری × محلول پاشی با آب مشاهده شدند. به طور کلی، نتایج بیانگر اثرات منفی کم آبیاری بر صفات رشدی فلفل قرمز بود، البته تحت این شرایط برخی خصوصیات فیتوشیمی شامل تندی، ویتامین ث و میزان فنل کل افزایش داشتند. در نهایت می توان چنین نتیجه گرفت که محلول پاشی ال فنیل آلانین با غلظت  2000 پی پی ام و آبیاری از نوع تحت فشار توانستند سبب بهبود کیفیت و کاهش اثرات منفی تنش خشکی ناشی از کم آبیاری بر ویژگی های عملکردی فلفل قرمز در شرایط خشک و نیمه خشک شود.