پیش بینی باور زیباشناسی زنان در هنر بر اساس نیاز به شناخت و سبک های حل مسئله با نقش واسطه ای هوش فرهنگی

بررسی باور زیباشناختی و درک هنری از موضوعات مهم در رشته‏های هنری محسوب می‏شود. هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی رابطه باور زیباشناسی با سبک‏شناختی حل مسیله و نیاز به شناخت با نقش میانجی هوش فرهنگی در دانشجویان هنر بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دختر هنر دانشگاه‏های همدان در سال تحصیلی 1399-1400 بود. 377 دانشجو به‏عنوان نمونه به‏صورت هدفمند و در دسترس از بین دانشکده‏ها و گروه‏های آموزشی  و با توجه به طرح پژوهش انتخاب شدند و به پرسشنامه‏های باور زیباشناسی تقی ‏زاده و بابایی (1396)، نیاز به شناخت (کاسیوپو، پتی و کایو 1984(، سبک‏های حل مسیله کسیدی و لانگ (2013) و هوش فرهنگی ارلی و آنگ (2003) پاسخ دادند. داده‏ های پژوهش با روش آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار و آماره‏های کجی و کشیدگی توزیع متغیرها) و آمار استنباطی (همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر با محاسبه پیش‏فرض ‏های آن) مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد مدل مفهومی تدوین‏شده با داده‏ ها برازش مناسبی داشت. نتایج روابط ساختاری مدل نشان داد که باور زیباشناسی با مهارت سازنده حل مسیله، نیاز به شناخت و هوش فرهنگی رابطه مثبت و معناداری دارد. مهارت سازنده حل مسیله و نیاز به شناخت با هوش فرهنگی رابطه مثبت و معناداری دارند. مهارت غیرسازنده حل مسیله با نیاز به شناخت و هوش فرهنگی رابطه منفی و معناداری دارد. باور زیباشناسی با مهارت غیرسازنده حل مسیله رابطه منفی و معناداری دارد