بررسی تحلیلی تاثیر پارامترهای رئولوژیکی بر کارایی بتن خود تراکم

شاخص ترین وجه تمایز بتن خود تراکم و بتن معمولی کارایی می باشد که این ویژگی به بتن خود تراکم اجازه پرکردن قالب را بدون عملیات ویبره می دهد. یکی از آزمون های اصلی در تعیین کارایی بتن خود تراکم آزمون L-box است که به وسیله آن می توان قابلیت گذرندگی و پرکننده گی بتن را مورد بررسی قرار داد. در این مطالعه، با استفاده از نرم افزار Flow-3D، بتن خود تراکم با ارزیابی نتایج آزمون L-box مورد مطالعه قرار گرفته و زمان رسیدن بتن به فاصله 40 سانتی متری از دریچه ثبت شده است. برای این منظور، بتن های مورد استفاده دارای ویسکوزیته پلاستیک 38-10 پاسکال در ثانیه (Pa.s)، تنش تسلیم 75-14 پاسکال (Pa)، وزن مخصوص 2000 و 2500 کیلوگرم بر متر مکعب (kg/m3) و مدول برشی الاستیک 100 و 1000 پاسکال (Pa) می باشند. به منظور مدل سازی سنگ دانه ها، از اجزای کروی شکل به قطر 20 میلی متر و وزن مخصوص 2500 کیلوگرم بر متر مکعب (kg/m3) استفاده شده است. برای صرفه جویی در زمان و بررسی پارامترهای موثر در مقدار زمان لازم برای رسیدن بتن به فاصله 40 سانتی متری از دریچه بالا رونده (T40cm)، طراحی آزمایش به روش تاگوچی انجام شده و تعداد 16 طرح آزمایش پیشنهادی توسط این روش در نرم افزار Minitab بررسی شده است. پس از آنالیز نتایج به روش سیگنال به نویز، مشاهده گردید ویسکوزیته پلاستیک و تنش تسلیم بتن خود تراکم به ترتیب بیشترین و کمترین تاثیر را در مقدار T40cm دارند که این نتایج با نتایج حاصل از آنالیز واریانس مطابقت دارد.