پیشرفت های اخیر فناوری زیستی در تهیه پانسمان های زخم برای افراد دیابتی

دردو دهه اخیر با توجه به اهمیت داروهای حاصل از فناوری زیستی و نقش مهم آن ها در درمان زخم های مزمن، مطالعات پیش بینی کرده اند که بازار مراقبت از زخم پیشرفته خصوصا زخم های جراحی و زخم های مزمن احتمالا تا سال 2024 به 15 تا 22 میلیارد دلار خواهد رسید. بنابراین در مطالعه حاضر پیشرفت های اخیر فناوری زیستی در زمینه ی تهیه پانسمان زخم از ترکیبات حاصل از گیاهان و جانوران برای افراد مبتلا به زخم پای دیابتی بحث شده است. در این تحقیق روش ها و رویکردهای تحویل عوامل درمانی برای درمان DFUs و در واقع نتایج اخیر مطالعات برون تنی و درون تنی، با تاکید بر پتانسیل منحصربه فرد پانسمان های زخم مبتنی بر پلیمرهای طبیعی در درمان DFUs، جمع آوری و مورد بررسی قرار گرفته است. مروری بر چالش های پیش رو در درمان زخم های مزمن، ناکافی بودن اثربخشی برخی از محصولات مراقبت از زخم را نشان می دهد که بیانگر این است که خانواده ها و دولت باید با چالش های پزشکی برای دوره های طولانی تری مبارزه کنند. زخم پای دیابت  نوعی زخم مزمن است که می تواند باعث عفونت های شدید و حتی قطع عضو شود. مواد زیستی که در حال حاضر به عنوان ماتریکس برای ترمیم زخم استفاده می شوند را می توان با توجه به منشاء آنها به انواع طبیعی و مصنوعی طبقه بندی کرد. با توجه به ویژگی های تخریب آسان، زیست سازگاری قابل توجه، کاهش پاسخ های التهابی و ماهیت غیر ایمنی زا، مواد زیستی طبیعی مانند، کیتوزان، الژینات، سلولز، اسید هیالورونیک، فیبرویین ابریشم، کلاژن به طور گسترده ای برای ترمیم زخم پای دیابتی توصیه شده است.