بررسی سیر تطور نجات و منجی باوری در آیین یهود تا عصر پراکندگی

مسیله «نجات» و «ظهور منجی» یکی از  مهم ترین آموزه ها در میان یهودیان است که  پژوهشگران از زوایای مختلف بدان پرداخته اند؛ اما به نظر می رسد تمام جنبه های آن مورد کاوش قرار نگرفته اند. یکی از این جنبه ها بررسی سیر تحول این آموزه در میان یهودیان است که در طول تاریخ پر فراز و نشیب یهودیت، با شدت و ضعف همراه بوده و تحولاتی را پشت سر گذاشته است. پژوهش پیش رو، با روش توصیفی_تحلیلی و گرد آوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای، به بازخوانی تاریخ یهود از آغاز تا زمان پراکندگی پرداخته و تطور این آموزه در میان یهودیان را بررسی کرده است. یافته های پژوهش حکایت از آن دارند که اندیشه منجی در میان یهود، در این بازه زمانی در ابتدا حالت فرابشری با کارکرد زمینی و مادی داشته است و در طول این مدت، با توجه به حوادث و رخدادها، نگاه به منجی و مسیله نجات، از حالت فرابشری که همان نجات توسط یهوه باشد، خارج و باور به ظهور منجی بشری با نگرش فرجام شناسانه مطرح شده است.