تاثیر سطوح مختلف دی اکسید کربن و محلول پاشی اتانول بر رشد و برخی ویژگی های فیزیولوژیک و بیوشیمیایی ریحان

به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف دی اکسید کربن و محلول پاشی اتانول بر فرایندهای فیزیولوژیک و بیوشیمیایی ریحان رقم کشکنی لولو (Ocimum basilicm cv. Keshkeni luvelou) آزمایشی گلدانی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه پژوهشی گروه علوم باغبانی و مهندسی فضای سبز دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1398 اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل محلول پاشی اتانول در 4 سطح (0، 10، 20 و 30 درصد حجمی) و دی اکسید کربن در 3 سطح (380، 700 و 1050 میکرومول بر مول) بودند. نتایج این پژوهش نشان داد که بیش ترین محتوای نسبی آب برگ، فتوسنتز، تعرق، هدایت روزنه ای و پروتیین برگ در تیمار محلول پاشی 20 درصد حجمی اتانول همراه با کاربرد 700 میکرومول بر مول دی اکسید کربن بود که به ترتیب 45، 295، 684، 83 و 328 درصد افزایش نسبت به تیمار شاهد داشت. جرم زیست توده تازه و خشک شاخساره با افزایش غلظت دی اکسید کربن و محلول پاشی اتانول افزایش معنی داری پیدا کردند. به طوری‏که بیش ترین مقدار آن ها در محلول پاشی 30 درصد حجمی اتانول همراه با کاربرد 700 میکرومول بر مول دی اکسید کربن به دست آمد که به ترتیب 176 و 76 درصد نسبت به تیمار شاهد افزایش داشت. بیش ترین فعالیت آنزیم های پلی فنل اکسیداز، گایاکول پراکسیداز و مقاومت روزنه ای و نشت الکترولیت مربوط به محلول پاشی 30 درصد حجمی اتانول همراه با کاربرد 1050 میکرومول بر مول دی اکسید کربن بود که به ترتیب 2، 4، 65 و 76 درصد نسبت به تیمار شاهد افزایش نشان داد. در کل نتایج این پژوهش نشان داد محلول پاشی 20 و 30 درصد حجمی اتانول همراه با کاربرد 700 میکرومول بر مول دی اکسید کربن بیش ترین تاثیر را در افزایش فتوسنتز و در نهایت زیست توده تازه و خشک گیاه ریحان داشت.