حق ملاقات و حضانت در سند ملی حقوق کودک و نوجوان

وابستگی عاطفی بین اعضای خانواده به آن ها این حق را می دهد که با هم زندگی کنند و از کنار هم بودن لذت ببرند. زمانی که والدین به هر دلیلی از یکدیگر جدا می شوند، فرزند امکان زندگی کردن همزمان با هر دوی آن ها را از دست می دهد و در این حالت به وسیله حق حضانت و ملاقات امکان بهره مندی از وجود والدین خود را کماکان حفظ می کند. این مطالعه با هدف بررسی حق ملاقات و حضانت با تاکید بر سند ملی حقوق کودک و نوجوان، انجام گردید.

مقاله بنیادی حاضر به روش اسنادی کتابخانه ای در نوع توصیفی تحلیلی و با مطالعه قوانین و مقررات داخلی انجام یافته است.

واژه «کودک» و یا «طفل» در قوانین و مقررات مختلف موجود در کشور تعریف دقیقی ندارد و عده ای از قضات دختران را پس از سن نه سالگی خارج از عنوان کودک دانسته و در دعوای حضانت یا ملاقات آن ها ورود نمی کنند.

با توجه به روح قوانین، منطقی به نظر نمی رسد که یک کودک نه ساله از حق داشتن حضانت محروم گردد. به همین دلیل، پس از بررسی این مساله در قوانین و مقررات موجود، به نظر می رسد همانطور که عرف و انصاف حکم می کند. همچنین بر اساس موادی که در سند ملی حقوق کودک و نوجوان نیز ذکر شده است، کودکان و نوجوانان نیازمند به حضانت و سرپرستی است و دادگاه صالح قابلیت رسیدگی و تعیین تکلیف در رابطه با آنان را دارد.