بررسی رابطه بین هزینه دولت و رشد اقتصادی در ایران

تفاوت های گسترده در نرخ رشد کشورها باعث شده است که اقتصاددانان مطالعات عمده ای را در مورد الگوهای رشد انجام دهند. مطالعات اولیه، مختلف بودن نرخ های رشد در میان کشورها را در متفاوت بودن عوامل پایه ای تولید و فناوری می دانند. اما مطالعات نظری و تجربی جدید رشد نشان داده اند که عوامل و سازوکارهای درونی یک اقتصاد (مانند سرمایه انسانی و تحقیق و توسعه) می تواند در کنار سرمایه و فناوری، رشد اقتصادی را تحت تاثیر قرار دهد. این تحقیق باهدف مطالعه ساختار رشد اقتصادی ایران در چارچوب دوالگو به تجزیه و تحلیل تعیین کننده های رشد اقتصاد ایران پرداخته است. نتایج حاصله نشان می دهد که مخارج دولت و درآمدهای ارزی نفت، به عنوان تنها عوامل موثر و توضیح دهنده رشد اقتصادی ایران بوده و متغیرهای موثر بر سرمایه انسانی مورد بحث در الگوهای رشد درو نزا چون آموزش، تحقیق و توسعه و بهره وری تاثیر چندانی بر رشد اقتصادی ایران ندارند. تداوم چنین ساختاری امکان تحقق رشد اقتصادی پایدار و بالا را فراهم نکرده و ادوار تجاری اقتصاد ایران را تحت تاثیر شوک های داخلی سیاست های مالی دولت و شوک های خارجی ارز حاصل از صادرات نفت شکل می دهد. بنابراین تعیین کننده های رشد در اقتصاد ایران به علت ماهیت برو نزا بودن و به جهت ایجاد نوسانات کوتاه مدت در تولید، موجب عدم رشد بالای بلندمدت می شوند.