تاثیر زمان روز و تکلیف دوگانه شناختی بر متغیرهای فضایی-زمانی راه رفتن در سالمندان

راه رفتن عملکردی خودکار نیست و تکالیف شناختی می توانند در کنترل تحرک و تعادل افراد سالمند حین راه رفتن تاثیر داشته باشند. هدف این پژوهش بررسی اثر زمان روز بر پارامترهای فضایی، زمانی و مکانی گام برداری با و بدون تکلیف دوگانه شناختی در سالمندان است.

پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی- تحلیلی بود. 24 سالمند زن و مرد با دامنه ی سنی70-60 سال شرکت کردند. پس از کنترل معیارهای ورود و خروج، آزمودنی ها وارد مطالعه شدند. افراد در دو وضعیت راه رفتن طبیعی و راه رفتن با تکلیف دوگانه شناختی، یک مسیر 10 متری را در دو زمان مختلف روز طی کردند. پارامترهای فضایی، زمانی و مکانی از طریق دوربین های آنالیز حرکت ثبت و سپس با استفاده از نرم افزار کورتکس برحسب درصدی از طول چرخه راه رفتن استخراج شد. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس دوراهه با سطح معنی داری 0/05 انجام شد.

نتایج نشان داد راه رفتن با اجرای تکلیف دوگانه نسبت به راه رفتن عادی موجب کاهش کادنس و سرعت راه رفتن می شود. همچنین مدت زمان های استپ، استراید، حمایت دوگانه و یگانه، استقرار و نوسان در راه رفتن با تکلیف دوگانه نسبت به راه رفتن عادی کاهش معنی داری نشان داد (0/05≥p). پارامترها فضایی، زمانی و مکانی راه رفتن در زمان های مختلف روز و در حالت برهمکنش زمان روز و حالت راه رفتن تفاوت معنی داری نشان ندادند.

براساس نتایج پژوهش حاضر زمان روز تاثیری بر پارامترهای گام برداری ندارد، در حالی که اجرای هم زمان تکلیف دوگانه شناختی می تواند موجب اختلال گیت راه رفتن و به تبع آن افزایش احتمال سقوط و زمین خوردن در سالمندان گردد.