تاثیر هوش مصنوعی در ارتقا توانمندی های زیر سامانه های الکترونیکی، مخابراتی و سایبری در بستر جنگ الکترونیک

جنگ الکترونیک (EW)[1] یکی از مهمترین ویژگی های نبردهای مدرن و امروزی است. این حوزه می تواند بر نحوه استفاده نیروهای نظامی از طیف الکترومغناطیسی جهت شناسایی اهداف یا در اختیار گذاشتن اطلاعات به طرز چشم گیری تاثیرگذار باشد. تحولات اخیر در زمینه هوش مصنوعی (AI)[2] نشان می دهد که این فناوری در حال ظهور یک تاثیر قطعی و بالقوه دگرگون ساز بر قدرت نظامی در هر کشوری خواهد داشت. الگوریتم های مبتنی بر هوش مصنوعی می توانند نقش بسیار موثری در حوزه های مختلف EW مانند: پردازش سیگنال های راداری در راستای شناسایی و طبقه بندی انواع فرستنده ها، تشخیص نوع عملیات جمینگ و مشخصه های آن و هم چنین توسعه الگوریتم های موثر ضد اخلال داشته باشند. تکنیک های هوش مصنوعی همچنین می توانند انواع سیستم های EW را به گونه ای توانمند سازند که به طور مستقل و خودکافی کار کنند. تمرکز ما در این مقاله بر روی توصیف جنبه های اساسی EW و اجزاء مرتبط با آن، عناصر مختلف و تکنولوژی های مربوط به نسل فعلی سیستم های EW، کاربرد هوش مصنوعی در سامانه ها و تجهیزات جنگ الکترونیک به خصوص در حوزه (EA) به عنوان یک عنصر کمکی جهت تصمیم گیری و انجام واکنش صحیح و موثر در برابر سامانه ها و تجهیزات راداری در صحنه نبرد و سناریوهای در حال تکامل EW برای نیروهای نظامی (در حال حاضر و یا برنامه های آتی) است. دو تکنیک اصلی ECM شامل ECM عامل و ECM غیرعامل است.