بیماری سوختگی سیاه خرما

بیماری سوختگی سیاه یکی از بیماری های مهم و خسارت زای خرما در بسیاری از مناطق دنیا شامل عمان، عراق، قطر، عربستان سعودی، کویت و امارات متحده عربی محسوب می شود. بیماری نخستین بار در ایران در سال 1394 از طبس در استان خراسان جنوبی گزارش شده و طی سال های بعد، نشانه های بیماری به صورت پراکنده در استان های کرمان، هرمزگان، فارس و بوشهر نیز مشاهده گردیده است. دو قارچ Thielaviopsis paradoxa  و T. radicicola  به عنوان عوامل بیماری شناخته شده اند. نشانه های بیماری شامل بافت مردگی، پژمردگی، خمیدگی تاج درخت، پوسیدگی مریستم انتهایی و مرگ درخت است. بیماری غالبا روی درختانی که تحت تاثیر تنش های محیطی، به ویژه تنش شوری و خشکی قرار دارند، مشاهده می شود. این بیماری تا کنون از 21 رقم خرما در دنیا گزارش شده است، هرچند که حساسیت رقمهای مختلف نسبت به بیماری متفاوت است. روش های مدیریت تلفیقی بیماری شامل پیشگیری از ورود بیماری به منطقه، اجتناب از وارد شدن آسیب به درختان خرما، رعایت اصول بهداشت گیاهی، مدیریت تنش های محیطی و برقراری تهویه مناسب در نخلستان، مبارزه زیستی و شیمیایی در این مقاله شرح داده شده اند.