نقش روانشناسی محیطی در برنامه ریزی و طراحی راهبردی فضایی در چشمه اعلا دماوند

چشمه اعلای دماوند دارای عرصه های طبیعی و خاطره انگیزی است که با فراهم سازی امکانات مناسب در بخش های رفاهی و گردشگری و با داشتن ظرفیت های مطلوب همچون نگینی در شهر میدرخشد. به طور کلی تردد کنترل نشده در این محیط طبیعی حساس، حضور پر تعداد گردشگران که در فصول گرم سال محسوس می باشد، کم توجهی به بستر طبیعی در منظر موجود پیرامون سایت ، آلودگی بستر به ویژه آب چشمه و نهر جاری از آن ، ناسازگاری مستحدثات پیرامون چشمه ، ارایه نشدن خدمات لازم و مسایل مربوط به بحث بهداشت و نظافت ، هم جواری بلافصل محلات مسکونی و باغات اطراف با عرصه تفرج پیرامون چشمه از مسایل و مشکلات این محدوده میباشد. با توجه به موضوع این مقاله که یک محیط طبیعی ارزشمند محسوب می شود، حضور پرتعداد گردشگران در منطقه درمقاطعی از سال، که با مشکلاتی همراه شده است؛ چاره جویی را در مورد آن ضروری می نماید.با توجه به ویژگیهای بستر طرح و نیاز به معرفی آن در جهت شناسایی پتانسیل ها، روش تحقیق در این مقاله توصیفی و تحلیلی و روش تجزیه و تحلیل نیز بر اساس نوع تحقیق کیفی میباشد. طراحی منظر اطراف این چشمه طبیعی که مبتنی بر روانشناسی محیطی و بازخوانی بستر فرهنگی و طبیعی محدوده چشمه اعلاء باشد، می تواند ضمن حل مسایل مذکور، حیات بومی و محیط طبیعی را نیز بهبود بخشیده و به نحوی پیوند انسان و طبیعت را تقویت کند.