نقش میانجیگری فعالیت بدنی در رابطه علی اعتیاد به فضای مجازی با سلامت روانی ورزشکاران

هدف از انجام این پژوهش بررسی نقش میانجی گری فعالیت بدنی در رابطه علی اعتیاد به فضای مجازی با سلامت روانی ورزشکاران رشته ژیمناستیک باشگاه های ورزشی کرج بود.

روش شناسی: 

روش تحقیق حاضر توصیفی - همبستگی بوده و به صورت میدانی اجرا شده است. جامعه آماری پژوهش ورزشکاران رشته ژیمناستیک باشگاه های ورزشی شهرستان کرج در سال 1401، به تعداد 541 نفر بود. تعداد نمونه آماری بر اساس فرمول کوکران و تعداد پرسشنامه های کامل جمع آوری شده 217 نفر بدست آمد و به روش نمونه گیری غیر تصادفی در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه های استاندارد اعتیاد به فضای مجازی کیمبرلی یانگ (1998)، فعالیت بدنی اعتصام (1393) و سلامت روانی گلدبرگ (1972) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با تحلیل مسیر به روش حداقل مربعات جزیی و با استفاده از نرم افزارهای SPSS.26 وPls smart نسخه سوم انجام شد.

نتایج نشان داد که فعالیت بدنی نقش میانجی گری معناداری در رابطه علی اعتیاد به فضای مجازی با سلامت روانی ورزشکاران رشته ژیمناستیک باشگاه های ورزشی دارد و مدل تحقیق حاضر از برازش مطلوبی برخوردار می باشد. همچنین اعتیاد به فضای مجازی با ضریب 0/13- و فعالیت بدنی با ضریب 0/23 اثر مثبت و معنی داری بر سلامت روان و از طرفی دیگر اعتیاد به فضای مجازی با ضریب 0/28- اثر منفی و معنی داری بر فعالیت بدنی دارد.

انجام فعالیت های بدنی می تواند به عنوان ابزاری در جهت ارتقاء سطح سلامت روانی ورزشکاران به منظور مقابله با اعتیاد به فضای مجازی و اثرات نامطلوب آن در نظر گرفته شده و اثرات سودمندی را بر بهداشت روان آنها گذاشت.