ارزیابی گونه های مختلف قارچ میکوریزا در سطوح مختلف کود فسفره بر برخی صفات فیزیولوژیک سرخارگل در شرایط کم‎آبی

این بررسی با هدف مطالعه تاثیر سطوح آبیاری (آبیاری پس از 70، 110 و 150 میلی متر تبخیر از تشتک)، سطوح کود فسفره (عدم کاربرد کود فسفره و کاربرد 25 و 50 درصد دز توصیه شده) و گونه های مختلف قارچ های میکوریزا (عدم کاربرد، کاربرد Glomus intradices، G. mossae، G. hoei و کاربرد توام هر سه گونه) بر تجمع ماده خشک و تولید اسانس گیاه دارویی سرخارگل در سال 1395، به صورت اسپلیت پلات و بر پایه طرح بلوک های تصادفی انجام پذیرفت. در اکثر صفات بررسی شده کاهش میزان آب از آبیاری پس از 70 به 110 میلی متر، تاثیر معنی داری بر صفات بررسی شده نداشت. آبیاری پس از 150 میلی متر تبخیر از تشتک علی رغم اینکه در عملکرد بیولوژیک کاهش قابل ملاحظه ای را باعث گردید، ولی کاربرد تعدادی از تیمارهای کودی مانند مصرف 50 درصد فسفر به همراه کاربرد توام گونه های میکوریز و یا استفاده ازگونه G.hoei بدون مصرف کود فسفره، تماما از تاثیر کاهشی کم آبی جلوگیری نمود. کاربرد تلفیقی کود فسفره و میکوریزا در سطح آبیاری پس از 70 میلی متر تبخیر از تشتک، تاثیری بر صفات مورد بررسی نداشت، ولی در سطوح آبیاری پس از 110 و 150 میلی متر تبخیر از تشتک اغلب تیمارهای کاربرد تلفیقی کود فسفره و میکوریزا افزایش معنی داری را باعث شد. کاربرد گونه های میکوریز به ویژه گونه G. hoeiاثر مطلوبی بر صفات مورد بررسی داشت. در این بررسی بیشترین و کمترین عملکرد اسانس به ترتیب با 4/27 گرم در تیمار G. intradices در سطح آبیاری پس از 150 میلی متر تبخیر از تشتک به دست آمد. با توجه به اهمیت اقتصادی عملکرد اسانس سرخارگل، با وجود اینکه تجمع ماده خشک گیاه به طور منفی تحت تاثیر کم آبی قرار گرفت کاشت این گیاه حتی در شرایط کم آبی شدید همراه با کاربرد میکوریزا، بدون کاهش عملکرد اسانس ممکن به نظر می رسد.