طراحی یک مدل علی مرتبط بین ویژگی های شخصیتی بدبینی با واسطه گری چگونگی ادراک استرسورها با اختلال خود بیمار انگاری در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر

از این پژوهش، بررسی رابطه بین ویژگی های شخصیتی بدبینی با واسطه گری چگونگی ادراک استرسورها با اختلال خودبیمارانگاری است. جامعه آماری پژوهش، شامل 11250 نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر در سال تحصیلی 96-95 هستند که از میان ایشان و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، تعداد 371 نفر با استفاده از جدول مورگان، انتخاب شدند.

ابزار گرد آوری داده ها:

 در این پژوهش، پرسش‎نامه خوش بینی-بدبینی کارتر (2000)، پرسش‎نامه ارزیابی تجارب زندگی ساراسول (1987) و مقیاس نگرش نسبت به بیماری کلنر (1985) است. برای تجزیه و تحلیل یافته ها از شاخص های متناسب آماری در سطح استنباطی (همچون تحلیل عاملی، رگرسیون، مدل سازی معادلات ساختاری و...) استفاده شده است.

یافته ها بیانگر آن است که رابطه معنی دار و مستقیم بین ویژگی های شخصیتی بدبینی (26/0)، چگونگی ادراک رویدادهای فشارزای پیشرفت (43/0) با اختلال خودبیمارانگاری و هم چنین، رابطه معنی دار و غیر مستقیم بین ویژگی های شخصیتی بدبینی و اختلال خودبیمارانگاری (13/0) وجود دارد.

نتایج بررسی اثر میانجی به روش بوت استراپینگ نشان داد که ادراک فشارزای پیشرفت، تاثیر متغیر بدبینی بر اختلال خودبیمارانگاری را به صورت جزیی، میانجی گری می کند.