دانش آفرینی در صنعت بیمه: شناسایی مولفه ها و آزمون مدل بر مبنای رویکردی آمیخته

امروزه صنعت بیمه نقش قابل ملاحظه ای در شکوفایی اقتصاد ایفا می نماید، بنابراین توجه به خلق دانش می تواند در افزایش ضریب نفوذ بیمه نقش بسزایی داشته باشد. هدف پژوهش حاضر شناسایی مولفه ها و آزمون مدلی جهت دانش آفرینی در صنعت بیمه، با تاکید بر نقش مشتریان می باشد.

روش شناسی: 

روش مورداستفاده در پژوهش، رویکرد آمیخته است. به منظور شناسایی مولفه های پژوهش، نخست رویکرد کیفی گراندد تیوری مورداستفاده قرار گرفت. بدین منظور مصاحبه هایی نیمه ساختاریافته با منتخبی از خبرگان صنعت بیمه صورت گرفت که درنتیجه آن مولفه های پژوهش شناسایی و سپس سطح بندی شدند و درنتیجه، مدل مفهومی پژوهش تبیین گردید. در مرحله بعد، بر اساس مدل به دست آمده، 9 فرضیه تدوین شد و به منظور آزمون فرضیه ها از روش کمی حداقل مربعات جزیی استفاده گردید. جامعه آماری پژوهش در مرحله کمی، شامل مدیران و کارشناسان 3 شرکت بیمه ایران، البرز و آسیا می باشد. نمونه گیری به روش تصادفی خوشه ای انجام شد که بر این اساس 310 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها در مرحله کمی پرسشنامه ای محقق ساخته بود که روایی و پایایی آن تایید شد.

یافته ها حاکی از تایید هر 9 فرضیه پژوهش و بدین شرح بود که زیرساخت های فن آوری اطلاعات و ارتباطات بر دانش محور بودن تاثیرگذار است. دانش محور بودن بر بازاریابی داخلی و مدیریت ارتباط با مشتریان تاثیر دارد. علاوه بر این تاثیر بازاریابی داخلی و مدیریت ارتباط با مشتریان بر مشتری مداری تایید شد. همچنین تاثیر مشتری مداری بر ایجاد انگیزش و اعتمادسازی تایید شد.

تاثیر ایجاد انگیزش و اعتمادسازی بر هم آفرینی دانش مشتریان مورد تایید قرار گرفت.