بررسی موانع نشر و گسترش تشیع در چهارچوب نظریه پخش مطالعه موردی سرزمین های شرق خلافت عباسی در قرون سوم و چهارم

قرن سوم و چهارم هجری دوران گسترش تکاپوی شیعیان در سرزمین های تحت سلطه خلافت عباسی بود و سرزمین های شرقی این خلافت، یعنی ایران فرهنگی نیز در این دوران شاهد تحولات بسیاری، مانند تشکیل دولت های علویان طبرستان و آل بویه، قیام و جنبش ها و همچنین دعوت اسماعیلی و نشر افکار امامیه در راستای تعمیم و گسترش جریان تشیع بوده است. از قرن چهارم به بعد، تکاپوی شیعیان و نقش آفرینی های آن ها در فضای اجتماعی سیاسی ایران تا حدی متوقف شد. دلیل این توقف به عنوان مسیله تحقیق، ضرورت مطالعه موانع پیش روی این فرایند و عدم استمرار اقبال این جریان ها را مورد کنکاش قرار می دهد. بررسی موانع سر راه فرایند گسترش تشیع در این تحقیق، بر اساس چهارچوب نظریه پخش هاگر استرند انجام می گیرد، تا ضمن دستیابی به اطلاعات کیفی و کمی دراین خصوص، به دسته بندی تاثیرگذارترین آن ها در این گسترش تاریخی پرداخته شود.