بازخوانی مولفه های اتمسفر محیطی با محوریت هم افزایی نور روز (نمونه موردی معماری مساجد مجموعه آرامگاه شیخ جام)

اتمسفر معماری، کیفیتی منحصربه فرد از فضاست که با خلق یک پس زمینه زیبا برای زندگی روزمره، ماندن در فضا را مداومتر، بیادماندنی و لذتبخش می کند. اتمسفر با القای حیات به فضا از کرختی آن می کاهد. ایجاد و کنترل آن از همان گامهای اولیه معماری شکل می گیرد اما متاسفانه خلاء آن در روند آموزش و طراحی بسیار مشهود است. بمنظور دستیابی به روش خلق معماری سرزنده با اهداف از قبل تعیین شده، این مقاله سطح تعامل هم افزایی شاخصه های اتمسفر معماری و بطور نمونه تاثیر مهمترین معیار شکل دهنده آن یعنی نور بر دیگر معیارها را مطالعه می کند. در خصوص اتمسفر معماری و نور، تاثیرات و رده های سینرژیکی(همافزایی) که می تواند اعمال گردد، بررسی شده است. بمنظور کنترل نتایج سه مسجد نسبتا مشابه از مجموعه شیخ جام مورد تحلیل میدانی قرارگرفتند. چراکه مساجد بعنوان خانه های نور مطرح شده اند. این تحقیق ازنوع کاربردی و بر مبنای پژوهش فلسفی-تفسیری به روش توصیفی-تحلیلی-پیمایشی، براساس اطلاعات اسنادی و پیمایشی انجام شده است. پرسش نامه طبق طیف لیکرت تنظیم و براساس تعداد فرمول کوکران بین مراجعین ارایه گردید ، داده با استفاده از روش ها و نرم افزارهای آماری تحلیل و بررسی صورت گرفت. بنا به نتایج پژوهش می توان گفت نور روز با هم افزایی بر دیگر معیارهای اتمسفر بنا در الحاق حس وحالهای متفاوت قدرتمند عمل می کند. شاخصه فیزیکی نور با میزان تاثیر بیشتر بر کیفیتهای ثابت و شاخصه معنایی آن بر کیفیت های متغیر اتمسفر فضا تاثیرمی گذارند. همچنین متقابلاکالبد معماری ، ابژه های اطراف و تعامل میان داخل و خارج به ترتیب با بیشترین تاثیرپذیری از نور بر کلیت اتمسفر فضا موثرند.