تحلیل عوامل موثر بر استفاده از دوچرخه های اشتراکی با استفاده از مدل لوجیت دوگانه (مطالعه موردی: شهر تهران)

وجود ترافیک در معابر شهری و افزایش آلودگی های ناشی از سوخت وسایل نقلیه موتوری، نیاز به دوچرخه و استفاده از سیستم دوچرخه های اشتراکی را دوچندان می کند. دوچرخه های اشتراکی به عنوان یک وسیله نقلیه غیر موتوری با سازوکار ساده می تواند یک راهکار مناسب در حل معمای ترافیک کلان شهرها باشد. پژوهش حاضر از طریق مدل سازی لوجیت دوگانه به تحلیل تقاضای سیستم حمل ونقل دوچرخه های اشتراکی پرداخته است. تقاضای شیوه سفر دوچرخه های اشتراکی از طریق اهمیت وجود دوچرخه های اشتراکی در دو زمان حال با زیر ساخت فعلی و زمان آینده به عنوان شرایط ایده آل دوچرخه سواری و نیز درنظرگیری مشکلات و موانعی که این شیوه سفر بر سر راه دارد، مدل سازی شده است. جهت جمع آوری داده ها، پرسش نامه ای تهیه شد که پس از توزیع و تکمیل در سطح شهر تهران، 600 پاسخ معتبر به دست آمد و فرایند مدل سازی و تحلیل آماری در نرم افزارهای مربوطه انجام شد. در صورت وجود تقاضا برای دوچرخه های اشتراکی، ساخت و پرداخت مدل مناسب جهت تصمیم گیری درست و سریع برای شناخت و بهبود مشکلات و موانع موجود حایز اهمیت است. نتایج مدل سازی نشان می دهد رفع مشکلاتی اعم از عدم وجود مسیرهای ویژه دوچرخه، عدم ایمنی کافی و نبود زیرساخت مناسب و رفع موانعی چون عدم پشتیبانی مناسب، پایین بودن سطح فرهنگ دوچرخه سواری و فاصله زیاد مبدا و مقصد می تواند تقاضای سیستم دوچرخه های اشتراکی را تحت تاثیر قرار دهد. علاوه بر این، شرایط نامناسب آب وهوایی از دیگر مشکلات مهم و سطح فرهنگ دوچرخه سواری از معنادارترین موانع استفاده از دوچرخه های اشتراکی است.