ارزیابی کیفیت ایمنی فضاهای شهری با تاکید بر پارک ها (مورد مطالعه: پارک های محله ای منطقه یک شهر شیراز)

امروزه حیات شهری شکل پیچیده ای به خود گرفته است. بسیاری از کودکان ساکن در شهرها با تهدیدهای مختلفی نظیر خشونت، ناامنی و آلودگی روبه رو هستند. آنان در فضاهایی زندگی می کنند که به شدت توسط بزرگ سالان و صرفا برای گروه سنی خاصی سازمان یافته است؛ به طوری که اغلب نیازهای کودکان در آن نادیده گرفته می شود. در این راستا در پژوهش حاضر به ارزیابی ایمنی پارک محله ای منطقه یک شهر شیراز پرداختیم. روش پژوهش از منظر هدف کاربردی و از بعد ماهیت و روش، توصیفی و از حیث زمانی از نوع پژوهش های مقطعی به شمار می آید. روش های گردآوری اطلاعات به دو صورت کتابخانه (اسنادی) و میدانی (پیمایشی) است. ابزار گردآوری پژوهش، پرسش نامه است. جامعه آماری پژوهش بر اساس سرشماری 1395 شامل 157624 نفر شهروندان ساکن در منطقه یک شهر شیراز است. بر اساس فرمول کوکران نمونه آماری برای جامعه آماری در سطح فرد به تعداد 384 نفر محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل پژوهش پس از جمع آوری لازم، داده های خام گردآوری شده وارد نرم افزار اس پی اس اس شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که از میان چهار شاخص، فقط شاخص های نوع تجهیزات فضاهای بازی کودکان متوسط ارزیابی شده است. به عبارت دیگر شاخص نوع تجهیزات فضاهای بازی کودکان، در منطقه یک از وضعیت متوسطی برخوردار است. هم چنین شاخص های طراحی فضاهای بازی کودکان، شاخص های کالبدی فضاهای بازی کودکان و شاخص های اجتماعی فضاهای بازی کودکان ضعیف و به کمی خوش بینانه، متوسط ارزیابی شده است.