بررسی امکان توسعه کشت چغندرقند پاییزه و بهبود بهره وری آب در میاناب شوشتر

چغندرقند پاییزه از محصولات مهم در تناوب زراعی شهرستان های شوش و دزفول بوده و جایگاه مهمی در اقتصاد منطقه و استان خوزستان دارد. استفاده از بارش های پاییزه و بالا بودن بهره وری آب در محصول چغندرقند پاییزه موجب شده تا توسعه کشت این گیاه در سایر اراضی کشاورزی استان به ویژه شهرستان شوشتر و شهرستان های مجاور مورد توجه قرار گیرد. از این رو مطالعه حاضر در سال زراعی 1399-1398 با سه مدیریت آبیاری سطحی شامل: آبیاری بر اساس مدیریت بهره بردار (I1)، آبیاری برنامه ریزی شده (I2) و آبیاری جویچه ای یک درمیان متناوب (I3) در سه تکرار در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی در یکی از مزارع تجهیز و نوسازی شده در دشت میاناب شوشتر اجرا شد. نتایج نشان داد که عملکردریشه در سه تیمار I1، I2 و I3 در یک سطح (به ترتیب 81/7، 91/6 و 83/1 تن در هکتار) و بهره وری آب کاربردی (آبیاری و بارش) محصول شکر در دو تیمار I2 و I3 به یک میزان (به ترتیب 13/9 و 13/8 کیلوگرم ریشه بر مترمکعب آب کاربردی) و بالاتر از I1 (9/7 کیلوگرم بر مترمکعب آب کاربردی) بود. ازاین رو توسعه کشت چغندرقند در اراضی میاناب شوشتر به صورت آبیاری برنامه ریزی شده (تیمار I2) توصیه می شود.