تاثیر بستر کاشت و محلول پاشی کود محرک زیستی بر شاخصه های رشدی و عملکرد گوجه-فرنگی رقم گراند (Lycopersicum esculentum var. Grande)

به منظور بررسی تاثیر محرک زیستی (کمپانیون و بیونوترینت) و ترکیب بستر کشت {خاک (شاهد)، 75% خاک + 25% کوکوپیت و 50% خاک + 50% کوکوپیت} بر رشد و برخی صفات فیزیولوژیک گوجه فرنگی رقم ریوگراند، آزمایش فاکتوریل بر مبنای طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان انجام شد. نتایج نشان داد که وزن خشک گیاه، عملکرد، حجم میوه، محتوای مواد جامد محلول، کلروفیل، کاروتنویید، آنتوسیانین و اسیدیته قابل تیتراسیون تحت تاثیر اثرات متقابل تیمارهای آزمایشی قرار گرفت. تعداد گل در خوشه، تعداد خوشه گل، محتوای آنتوسیانین و فنل کل تحت تاثیر اثر مستقل محرک زیستی قرار گرفت. براساس نتایج حاصل بالاترین وزن خشک گیاه، عملکرد و محتوای کلروفیل، در تیمار کود بیونوترینت و کاربرد 50 درصد کوکوپیت در بستر کاشت حاصل شد. افزایش در حجم میوه، محتوای مواد جامد محلول و اسیدیته قابل تیتراسیون در تیمارهای 25 و 50 درصد کوکوپیت در بستر کشت و کاربرد هر دو کود محرک زیستی مشاهده شد. هر دو کود زیستی مورد استفاده موجب افزایش محتوی فنل و ویتامین ث در گیاه شد. نتایج حاصل از بررسی حاضر نشان داد که کاربرد محرک زیستی و کوکوپیت در بستر کشت موجب بهبود رشد و صفات فیزیولوژیکی مورد مطالعه در بررسی حاضر شد. نتایج حاصل از بررسی حاضر گام مهمی در راستای کاهش مصرف کودهای شیمیایی در تولید گوجه فرنگی و جایگزینی آن با ترکیبات دوستدار محیط زیست است.