رابطه بین انعطاف پذیری شناختی و شفقت به خود باکیفیت خواب: نقش میانجی تنظیم هیجان

کیفیت خواب یک ساختار بالینی مهم است و خواب ضعیف به طور فزاینده ای در افراد، به ویژه دانشجویان شایع است؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف رابطه بین انعطاف پذیری شناختی و شفقت به خود با کیفیت خواب با توجه به نقش میانجی تنظیم هیجان در بین دانشجویان انجام شد.

این پژوهش یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی دانشجویان دانشگاه گیلان تشکیل می دادند. به این منظور نمونه ای به حجم 384 نفر به روش نمونه گیری غیر تصادفی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه جمعیت شناختی محقق ساخته، پرسشنامه کیفیت خواب «پیتزبورگ بویس» و همکاران (1989)، پرسشنامه شفقت به خود «نف» (2003)، پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی دنیس و «واندر وال» (2010)، پرسشنامه تنظیم هیجان «گراس و جان» (2003) استفاده شد. تحلیل داده ها با روش همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزارهای SPSS-27 و Amos-24 انجام شد.

نشان داد که رابطه معناداری بین سه متغیر انعطاف پذیری شناختی، شفقت به خود و تنظیم هیجان به ویژه خرده مقیاس ارزیابی مجدد باکیفیت خواب وجود دارد (05/0>p). به علاوه رابطه معناداری بین دو متغیر مستقل انعطاف پذیری شناختی و شفقت به خود با ارزیابی مجدد وجود دارد، همچنین رابطه بین انعطاف پذیری شناختی و سرکوبی معنادار بود (05/0>p). علاوه بر این رابطه بین کیفیت خواب و سرکوبی معنادار نبود و رابطه ای معناداری نیز بین شفقت به خود و سرکوبی مشاهده نشد (05/0<p). متغیرهای انعطاف پذیری شناختی، شفقت به خود و ارزیابی مجدد توانستند 14 درصد از متغیر وابسته کیفیت خواب را تبیین کنند.

با توجه به نتایج پژوهش، تنظیم هیجان به ویژه خرده مقیاس ارزیابی مجدد رابطه بین انعطاف پذیری شناختی و شفقت به خود را باکیفیت خواب میانجی گری می کند؛ لذا بهره مندی از توانایی تنظیم هیجان به ویژه خرده مقیاس ارزیابی مجدد می تواند به عنوان یک راهکار درمانی موثر در جهت بهبود کیفیت خواب دانشجویان موردتوجه قرار بگیرد.