توسعه حفاظت پایدار تنوع زیستی با مدلسازی کریدورهای سیمای سرزمین مبتنی بر تئوری مدارها
مدلسازی ارتباطات شبکههای زیستگاهی در برنامهریزی حفاظت پایدار از تنوع زیستی، یکی از اولویتهای جهانی بومشناسی سیمای سرزمین و امنیت بومشناختی است. تخریب ساختار سیمای سرزمین با ایجاد زیستگاههای ازهمگسیخته و قطع اتصال در لکههای سیمای سرزمین منجر به اختلال در عملکردهای بومشناختی میگردد. ازاین رو، هدف این پژوهش مدلسازی کریدورهای سیمای سرزمین استان خراسان جنوبی است تا بتوان از طریق ایجاد ارتباطات بین زیستگاهها، پیوستگی شبکه زیستگاهی را تقویت نمود. این امر، علیرغم پرهیز از مدیریت جزیرهای مناطق تحت حفاظت، باعث حفاظت پایدار از امنیت بومشناختی میگردد. بدین منظور، ابتدا نقشه کیفیت زیستگاههای محدوده مطالعه مدلسازی شد، سپس به نقشه مقاومت زیستگاه تبدیل گردید. نقاط داغ زیستگاهی نیز از نقشه کیفیت زیستگاه با روش گتیس_ ارد جی استخراج گردید. در گام نهایی، کریدورهای زیستگاهی و مهمترین نواحی ارتباطی بر مبنای تیوری مدارهای الکتریکی و با استفاده از نقشههای کیفیت و مقاومت زیستگاه با نرمافزار رستر مبنای Circuitscape مدلسازی شد. نتایج نشان داد نواحی مختلف، قابلیت ایجاد شدت جریان صفر تا 5/114 آمپر را دارا هستند که حدود 33% معادل 4944200 هکتار از کل محدوده مطالعه را شامل میشود که ازاین بین 900 هکتار بهعنوان کریدور داغ میتواند تسهیلگر جریان یا جابه جایی گونهها به شمار رود. به طوری که حفاظت از این کریدورها، میتواند اثرات منفی گسیختگی زیستگاهها را ازطریق ایجاد ارتباط بین جمعیتهای جداافتاده، تا حدی جبران نماید؛ بنابراین، برای حفاظت پایدار از تنوع زیستی، توجه به کریدورهای مهم و بهینه جهت برقراری اتصال بین زیستگاهها و ممانعت از گسیختگی آن از سوی برنامهریزان و متولیان امر ضروری است. نتایج این پژوهش در استان خراسان جنوبی، میتواند رهگشای اقدامات عملیاتی جهت احداث و برنامهریزی حفاظت از کریدورهای اصولی باشد و عملکرد زیستگاهی سیمای سرزمین را افزایش دهد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.