چرایی و چگونگی حفظ جایگاه برتر ایالات متحده در عرصه روابط بین الملل علی رغم بروز ضعف و خلل در قدرت آن کشور

در سال های اخیر مجموعه عوامل داخلی و خارجی موجب افول قدرت ایالات متحده شده اند، لکن ایالات متحده هم چنان جایگاه برتر خود در عرصه روابط بین الملل را حفظ نموده است. این پژوهش در پی پاسخ به این پرسش اصلی که دلایل حفظ جایگاه برتر ایالات متحده در عرصه روابط بین الملل با وجود بروز ضعف و خلل در قدرت ایالات متحده چیست؟، این فرضیه را ارایه می دهد که موقعیت برتر ایالات متحده در نظام بین الملل نشات گرفته از چهار بعد قدرت شامل قدرت اجباری، قدرت نهادی، قدرت ساختاری و قدرت مولد (یا گفتمانی) می باشد. اگرچه عوامل داخلی و خارجی متعددی موجب تضعیف قدرت اجباری، نهادی و مولد ایالات متحده شده اند لکن حفظ قدرت ساختاری ایالات متحده که در ساختارهای ذهنی فرادست- فرودست در روابط بین الملل ریشه دارد، موجب گردیده که جایگاه برتر ایالات متحده در عرصه روابط بین الملل دست خوش تغییر نگردد. یافته های پژوهش حاضر که با استناد به بررسی اسناد بالادستی و رسمی ایالات متحده و هم چنین آمارهای کمی نظیر برآورد استراتژیک «موسسه بین المللی مطالعات راهبردی (IISS)» و نتایج نظرسنجی های مراکز معتبر افکارسنجی آمریکایی مانند «پیو (PEW)» و «گالوپ (Gallup)» به دست آمده، افول قدرت اجباری، نهادی و قدرت مولد(یا گفتمانی) ایالات متحده را تایید می کند و نشان می دهد که ایالات متحده به واسطه پنج مولفه عینی-ذهنی موفق شده است که مانع فروپاشی ساختارهای ذهنی فرادست- فرودست در روابط بین الملل (به عنوان منشا قدرت ساختاری ایالات متحده) شود و در نتیجه جایگاه برتر خود در عرصه روابط بین الملل را حفظ نماید. در نتیجه همه یافته ها دلالت بر تایید فرضیه این پژوهش دارند. چارچوب نظری پژوهش حاضر، نظریه «مایکل بارنت و ریموند دیووال» درباره ابعاد چهارگانه قدرت در روابط بین الملل می باشد.