نقش واسطه ای نظم جویی هیجان در رابطه بین آسیب های دلبستگی و عشق پذیری (مطالعه توصیفی)

عشق پذیری بر ماندگاری و اثربخشی روابط نقش به سزایی دارد و شناسایی عوامل موثر بر عشق پذیری برای پیشگیری از بروز عواقب نامطلوب اهمیت دارد. از این رو، این پژوهش با هدف تعیین نقش واسطه ای نظم جویی هیجان در رابطه بین آسیب های دلبستگی و عشق پذیری انجام شد.

پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد مدیریت و حقوق مجتمع ولیعصر دانشگاه آزاد تهران جنوب که در سال 1401-1400 مشغول به تحصیل بودند، با روش نمونه برداری مرحله ای، 250 نفر انتخاب شدند و به مقیاس عشق پذیری اوبراین و اپستاین، سیاهه دلبستگی بزرگسال بشارت و پرسش نامه نظم جویی هیجان گراس و جان پاسخ دادند. شرایط ورود به پژوهش عبارت بود از: نداشتن سابقه بیماری روانی، استفاده نکردن از دارو به دلیل بیماری روان پزشکی و داشتن رضایت از مشارکت در پژوهش. برای تحلیل داده های پژوهش از آزمون همبستگی و تحلیل مسیر استفاده شد.

نتایج این پژوهش نشان داد آسیب های دلبستگی (دوسوگرا و اجتنابی) با نظم جویی هیجان و عشق پذیری رابطه منفی معنادار دارد (001/0P<). همچنین نظم جویی هیجان با عشق پذیری رابطه مثبت معنادار دارد (001/0P<). نتایج آزمون تحلیل مسیر نیز نشان داد نظم جویی هیجان در رابطه آسیب های دلبستگی (اجتنابی و دوسوگرا) با عشق پذیری اثر غیرمستقیم معنادار (نقش واسطه‍ای) دارد (001/0P<) که این یافته ها تایید فرضیه پژوهش است.

نتایج نشان می دهد با بالا بردن ظرفیت نظم جویی هیجان و به کارگیری درست مهارت های نظم جویی هیجان می توان از تاثیر آسیب های دلبستگی در ایجاد سطح پایین عشق پذیری تا حدودی کاست. همچنین با توجه به نقش به سزای عشق پذیری بر ماندگاری و اثربخشی روابط و اینکه پژوهش های بسیار محدودی در این زمینه انجام شده است، پیشنهاد می گردد پژوهش های گسترده تری به منظور شناخت عوامل تاثیرگذار بر عشق پذیری انجام گردد. ارایه خدمات بهداشت روان در قالب جلسات آموزشی با تاکید بر نقش راهبردهای مناسب نظم جویی هیجان می تواند به کاهش و پیشگیری از آسیب های دلبستگی در روابط، با محوریت افزایش عشق پذیری و مدیریت هیجان ها کمک نماید.