نسبت سنجی اعمال اصل احتیاطی با مقوله تضمین امنیت آب

حق بر آب، منشا و تجلی بخش بسیاری از حق های بشری است. عدم دسترسی مناسب به منابع آبی بحران های زیادی، به خصوص بحران های محیط زیستی فراوانی برای جوامع به همراه داشته است که سبب بروز ناامنی برای انسان شده است. از این رو، اندیشمندان حقوقی همواره درصدد تبیین سازکارهایی برای برون رفت از این بحران های زیست محیطی می باشند؛ چرا که عدم دسترسی به آب توسعه بشر را متاثر می کند و نبود توسعه در هر جامعه ای، اختلافات بر سر منابع را پررنگ می کند. 

در این پژوهش، از روش توصیفی- تحلیلی استفاده و روش کتابخانه ای به عنوان روش گردآوری داده ها و اطلاعات برگزیده شده است.

توجه و بکارگیری اصل احتیاطی  به عنوان یکی از راهکارهای کلیدی سبب سرعت بخشیدن به اقدامات پیشگیرانه محیط زیستی است که مدیریت بحران را بهبود می بخشد و در نهایت، امنیت آب تضمین می گردد. از این روی، به نظر می رسد که رابطه مستقیم بین اعمال اصل احتیاطی و امنیت آب وجود دارد و اعمال این اصل در جهت تضمین امنیت آب می تواند به عنوان راهکار مناسبی در نظر گرفته شود.